Niezachwiany Fundament

Kazanie na GórzeNiezachwiany FundamentCharakter,Królestwo Boże,Modlitwa,Słowo Boże,Życie osobisteCharakter,Królestwo Boże,Modlitwa,Słowo Boże,Życie osobisteCharakter,Królestwo Boże,Modlitwa,Słowo Boże,Życie osobistePL114Wrocław24Logo nauczaniaLogo Wrocław24100100ul. Piekarska 1654-067WrocławPL10/13/2021 10:36:35 AMKazanie na Górze jest konstytucją Królestwa Bożego.
Jest najbardziej wyczerpującą wypowiedzią Jezusa na temat roli wierzącego współpracującego z łaską Bożą i jest "papierkiem lakmusowym" mierzącym nasz duchowy rozwój oraz jakość służby.
W tym kazaniu Jezus wzywa swój lud do doskonałego posłuszeństwa oraz do tego, aby uczynili wartości Kazania głównym celem w swoim życiu.
Robimy to starając się iść w całym świetle, które Duch daje nam.
Dążenie do posłuszeństwa nie jest tym samym co jego osiągnięcie.
Okładka skryptuOkładka skryptu150200
Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony. Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały rzeki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki. (Mt 7:24-27)
Nie dajcie się zwieść nikomu w żaden sposób. Wiadomo bowiem, że dzień Pański nie nadejdzie, dopóki nie stwierdzi się wielkiego odstępstwa [od wiary] i nie przyjdzie człowiek grzechu, syn zatracenia. (2 Tes 2:3)

  1. Dlaczego Kazanie na Górze
    1. Jezus, Dobry Pasterz pomaga Swej Oblubienicy. On chce nam pomóc i uwolnić nas zsyłając objawienie. Jezus nie zamierza przedstawiać tu dogłębnego nauczania na temat uwolnienia serca, ale skupia się raczej na potrzebie podejmowania decyzji atakujących chwasty w ogrodzie naszych serc.
    2. Mt 5-7 opisuje okoliczności, które wzmocnią, potwierdzą i ukażą osiem błogosławieństw. Zasadniczą treścią Kazania na Górze jest życie w świetle ośmiu błogosławieństw (Mt 5:3-12). Trafnym porównaniem jest tutaj osiem pięknie pachnących kwiatów wzrastających w ogrodzie naszego serca (2 Kor 2:15-16). Kwiaty te wymagają ostrożnego i nieustannego pielęgnowania. Pielenie ogrodu jest porównaniem do przeciwstawiania się sześciu negatywnym wpływom odnoszącym się do naszych wewnętrznych pożądań (Mt 5:21-48) i do podlewania kwiatów poprzez dodawanie pięciu życiodajnych składników życiowych (Mt 6:1-18), które tchną w nas nadzwyczajną siłę.
  2. Błogosławieństwa: fundamentalna rzeczywistość Królestwa (Mt 5:3-12)
    1. 8 Błogosławieństw jak 8 kwiatów w ogrodzie naszego życia. Definiują one miłość, pobożność, duchową dojrzałość i autentyczne chrześcijaństwo. Nasz ogród jest podlewany i odchwaszczany, jeżeli opieramy się negatywnym wpływom i kultywujemy pozytywne wpływy. Postawa serca odpierającego i walczącego z tymi 6 zabójczymi wpływami wytwarzają napięcie, które wzmacnia mięsień duchowego serca. Poddawanie serca pod wpływ łaski (5 życiodajnych składników z Mat. 6) wywołuje ten sam skutek. Prawdziwa duchowość jest zdefiniowana w ośmiu błogosławieństwach wskazujących na to, co Bogu się podoba i co powinno być powielane w posłudze innym narodom. Bóg dając nam przykazania daje nam również łaskę do ich wypełnienia. Dlatego też, 8 błogosławieństw jest częścią naszego powołania i dziedzictwa.
    2. Nadzwyczajna łaska wymagana do chodzenia w mocy (Ef 3:16) w wewnętrznym człowieku. Bóg błogosławi podążaniu za 8 błogosławieństwami jako stylem życia i ich przyswajaniu. Do ukazania Bożego piękna i rozlania Jego woni po ziemi, Boży ogród wymaga wszystkich ośmiu kwiatów rozwiniętych w pełni. Sześć toksyn próbujących zniszczyć ten ogród musi być przezwyciężonych (Mt 5:21-48). Pięć składników odżywiających ziemię otwiera drzwi łaski, która karmi ogród naszego serca Jego życiem (Mt 6:1-18).
  3. Krótkie definicje błogosławieństw: (Mt 5:3-12)
    1. Bycie ubogim w duchu (ich jest Królestwo niebieskie, (Mt 5:3) – tzn. uznać, że potrzebuję pomocy w prowadzeniu takiego stylu życia (Mt 5:48), który jest nagradzany przez Boga (On nas pamięta i wynagradza). Potrzeba diametralnej zmiany na poziomie serca w przyjęciu objawieniu i mocy potrzebnej do życia w taki sposób (uznanie, że mamy braki w obu kwestiach).
    2. Trwanie w napięciu duchowego smutku (gdyż oni będą pocieszeni - Mt 5:4) – bycie zdesperowanym do takiego stopnia, aby stać się radykalnie poszukującym nieustannie wzrastającego objawienia w zrozumieniu i mocy na poziomie serca i bycie otwartym na przyjęcie nieuchronnego bólu i zmagań w tej pielgrzymce (Ps 84:5-7), w której musimy dokonywać trudnych wyborów i zmian dotyczących stylu życia.
    3. Kroczenie w pokorze (gdyż oni posiądą ziemię - Mt 5:5) – posiadanie serca sługi w korzystaniu z sił i darów naturalnych (czas, finanse, siła fizyczna, pozycja, itd.) Powściągliwość w wynoszeniu się nad innych (szacunek i autorytet), którzy są słabsi (dotyczy to dziedzin takich jak stanowisko, pozycja, autorytet, sytuacja finansowa itp.). Proces, w którym zmieniamy ukierunkowanie naszych atrybutów i siły z potwierdzania naszego znaczenia i pozycji, kiedy przestajemy koncentrować się na zaspakajaniu naszych własnych wygód i unikamy domagania się szacunku.
    4. Łaknienie i pragnienie sprawiedliwości (gdyż oni będą nasyceni - Mt 5:6) – nieustająca wierność w podążaniu za Panem w tym procesie, rok po roku, w zmiennych sezonach życia („spalenie wszystkich mostów")
    5. Okazywanie miłosierdzia (gdyż oni miłosierdzia dostąpią - Mt 5:7) – duch łagodności i wdzięczności w relacjach z innymi, okazywany w świetle przyjmowanego Bożego miłosierdzia dla naszego niedoskonałego życia w niekończącej się wędrówce do Pana (Ps 18:35). Napięcie wewnętrzne w okazywaniu miłosierdzia bez oscylowania w kierunku bycia zbyt pasywnym lub niecierpliwym.
    6. Posiadanie czystego serca (gdyż oni ujrzą Boga - (Mt 5:8) – doświadczenie namaszczenia w sercu, które sprawia, że żyjemy zafascynowani i zakochani w Bogu.
    7. Stawanie się osobą, która przynosi pokój w namaszczony sposób (gdyż oni będą nazwani synami Bożymi - Mt 5:9) – Namaszczenie w naszej posłudze jako ambasadorów przynoszących pojednanie tam, gdzie go brakuje (uzdrowienie relacji, ciała itp.)
    8. Wytrwanie w czasie prześladowań ze względu na sprawiedliwość (gdyż ich jest królestwo niebieskie i wielka jest ich nagroda w niebie, (Mt 5:10-12) – kroczenie w namaszczeniu Ducha, nawet gdy znajdujemy się na drodze walki z Królestwem Szatana, który wyzywa nas na pojedynek po plądrowaniu Jego królestwa (Mt 12:29). Pamiętamy, że żyjemy i walczymy w chwili obecnej z wizją „odpłaty" w przyszłości.
  4. Sól i światło: Nieuchronny wpływ Królestwa (Mt 5:13-20)
    1. Dwie metafory: soli (smak, konserwacja) i światła (kierunek, życie) podkreślają różne wymiary i dziedziny, w których wierzący będą mieć nieuchronny wpływ na jednostki i społeczeństwo (polityka, ekonomia, duchowość, edukacja, rolnictwo, wojskowość, rodzina, komunikacja, sztuka, technologia, sport, instytucje socjalne itp.) Wpływ ten zależy od wiernego i wspólnego kroczenia w prawdach zawartych w błogosławieństwach. Jest to jedyna droga do wielkości w Królestwie Bożym.
  5. Przezwyciężanie przeciwności błogosławieństw: przeciwstawianie się grzechowi (Mt 5:21-48)
    1. Jezus pokazuje zasadniczy front walki identyfikując w ten sposób strategie ciemności i zepsucie ludzkiego serca, które to zatruwają ziemię naszego serca. Poddając się im, nasze słabości (i duch otępienia idący z nimi) przekształcają się w nieprawość. Naszym duchowym zadaniem jest przeciwstawianie się tym wrogim elementom i ukierunkowywanie serca na wartości błogosławieństw.
    2. Jezus ukazuje sześć pożądań, w których musimy toczyć walkę w naszych sercach (1 P 2:11): gniew (duch morderstwa), cudzołóstwo (duch niemoralności), rozwód (duch zdrady, Ml 2:13-17, objawiający się jako brak lojalności względem rodziny, niszczący świętość małżeństwa), fałszywe przysięgi (duch manipulacji szukający swojej wyższości (pozycja/finanse) bez dotrzymywania słowa i bez oddania. Wykorzystywanie sytuacji do przedstawiania siebie w fałszywym świetle, niezależnie od tego czy dotyczy to przeszłości (zwiedzenie) czy teraźniejszości (niedotrzymywanie słowa), domaganie się sprawiedliwości, przywrócenia reputacji i odwet (duch odwetu i wrogości w relacjach osobistych)
  6. Powołani do podążania w posłuszeństwie wydającym 100-krotne owoce (Mt 5:48)
    1. Bądźcie więc wy doskonali (dojrzali w posłuszeństwie), jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski. (Mt 5:48)
    2. Poszukiwanie doskonałości jest poszukiwaniem dojrzałości w naszym posłusznym podążaniu za Panem, (2 P 1:10; J 3:2). Samo podążanie w posłuszeństwie wydającym 100-krotne owoce jest czymś innym niż osiągnięcie tego stanu. Podążanie za Panem w 98% jest naznaczone ograniczonym błogosławieństwem. Ostatnie 2% stawia serce w akcie podwójnej łaski i mocy. Oferując ludziom “obniżony standard łaski" okradamy ich z tej chwalebnej rzeczywistości. Koszt nieposłuszeństwa jest bardzo wysoki. Bóg obdarzy nas chwałą oraz nagrodą w podążaniu za Nim. (Łk 19:17; Mt 25:21).
    3. Podążanie w całkowitym posłuszeństwie za Panem łączy w sobie (Mt 6) zawarcie przymierza z naszym wzrokiem (Ps 101:3; Hi 31:1), utrzymywanie języka w ryzach (J 3:2; Ef 4:29-5:4), planowanie naszego czasu (Ef 5:15-16; Ps 90:12) i finansów w celu poszerzania Królestwa (wchodząc poza osobiste wygody i pozycje)(1 Tm 6:8; Mt 6:19-21). Wielkość w Królestwie jest zdeterminowana sposobem, w jaki będziemy przyjmować i wyrażać standardy sprawiedliwości w naszym życiu.
  7. Trwanie w łasce ośmiu błogosławieństw: prosty styl życia (Mt 6:1-18)
    1. Jezus opisuje pięć elementów otwierających drzwi łasce, która odżywia ogród naszego życia. Zycie osobiste w Bogu powinno być wyrażane konsekwentnie i w ukryciu w następujących dziedzinach: służby i dawania (oddawanie czasu i/lub pieniędzy) (Mt 6:1-4), modlitwy (Mt 6:5-13), błogosławienia wrogom (przebaczanie) (Mt 6:14-15), postu (Mt 6:16-18). Są to dobrowolne akty słabości, które ukierunkowują nasze naturalne siły (czas, pieniądze, energia, pozycja) na Królestwo Boże. Oddając Panu nasze naturalne dary i siłę, ufamy Jemu, że to On sam zwróci nam nasze dary, co pozwoli nam zwiększyć nasze osobiste sfery odpowiedzialności. Ten proces zaufania przekształca nasze wnętrza pełne pychy we wnętrza wypełnione pokorą.
    2. 2 Kor 12:9